Kathy Mitrani

Nire aitona hil ondoren, haren ama bizi zen eraikina —eta gure familia biltzen zen eta gure tradizioak eta sineskeriak transmititzen genituen eraikina— kolapsatu egin zen. Handik gutxira, nire aitonaren arrebaren izen bera zeukan urakan batek gogor jo zuen inguru hori. Hainbat urtez, gertaera horien arteko zentzua aurkitzen saiatu naiz, eta neure buruari galdetzen diot esanahirik ematen ari ote naizen deskonektatutako lekuetan, haien hutsunea sentitzea ekiditeko. Nire hilkortasunari buruzko gogoeta egitean, erakarri egiten nau nire familiak erlijioaren bitartez babesa aurkitu zuen moduak. Baztertu egin dudan arren, nire familiaren tradizioetara itzultzen aurkitzen naiz neure burua heriotzari aurpegia ematen ikusten dudanean. Neure buruari galdetzen diot ea nire ohiturekiko atxikimenduaren jatorria heriotza bizitzaren zati gisa onartzeak ematen duen kontsolamendua izango ote den. Oinarrian, La danza de las sombras emakume batek bere minean presente egoteko duen zailtasunari eginiko begirada intimoa da.